“Hè, maar ik vind jou helemaal niet zo lief.” (het masker af)

De blog die maar niet kwam

Minimaal 3 maanden heeft ie in concept gestaan. Die blog waarin ik mijn masker af zou doen. Hij was nog niet helemaal af, maar voldeed aan een aantal belangrijke punten waaraan een blog volgens de experts (ja, ik heb boekjes gelezen en webinars gevolgd over wat een blog goed maakt) zou moeten voldoen. Pakkende titel, met een glimlach geschreven, kort en krachtig etc. Maar ik plaatste hem niet. Niet omdat ik me er voor schaam hoor. Sterker ik heb het concept nu alsnog HIER geplaatst (een blog ín een blog?? Staat nergens in het rijtje van tips voor een geslaagde blog, dus ik begeef me op glad ijs besef ik). Hij klopte gewoon niet. Inhoudelijk niet perse fout. Tekst prima. Maar nee. Dus daar stond ie. In concept. Tot afgelopen weekend. Ik was de taart aan het klaarzetten voor het verjaardagsfeestje van mijn zoon, toen ik ineens wist wat ik wél zou moeten schrijven. Dus daar komt ie:

Ik ben ook niet zo lief

“Hè?! Maar ik vind jou helemaal niet zo lief.” Is wat mijn moeder zei, toen ik haar vertelde dat ik zou stoppen met mijn werk als gerechtsdeurwaarder en bestuurslid, omdat ik coach wilde worden. En ik snap dat ze het zegt. Ze is niet de enige die zo over me denkt. Ik heb in mijn leven wel vaker terug gehoord dat mensen het soms spannend vinden met mij. Ik ben snel, ik ben direct, heb vaak het hoogste woord, ik ben recht voor zijn raap, ik daag mensen uit. Als ik ergens binnen kom, dan weet ik vaak de aandacht op mij te vestigen. Laat ik duidelijk zijn: daar heb ik veel aan te danken, maar het staat me vaak ook in de weg. Als ik niet oppas, dan ontstaat er namelijk een zekere hardheid. Zo bekeken is mijn carrièreswitch inderdaad best opmerkelijk te noemen. En toch is die dat niet. Ik leg het uit.

Toen mijn ouders 4 dagen na mijn 13^e verjaardag aan mij vertelden dat ze uit elkaar gingen, volgde er een periode waarin ik me in de steek gelaten heb gevoeld. Papa en mama hadden in de tijd vooral aandacht voor hun eigen beslommeringen, waarin ik af en toe gevangen werd. Mijn broers waren een stuk ouder en verdwenen ieder op hun eigen manier meer uit mijn leven. Jaap, mijn vriendje uit de straat was kort daarvoor al verhuisd en mijn beste vriend ging naar het 2^e van het VWO, terwijl ik doorging naar de HAVO. Ik voelde me alleen, verloor het vertrouwen in de mensen om me heen en besloot vanaf dat moment dat ik het alleen ging doen. Dat heb ik ook gedaan. Ik ben me groter voor gaan doen dan ik was. Mijn kwetsbare kanten beschermend heb ik als het ware een masker opgezet.

Het masker

En zo’n masker zit best lekker, hij beschermt me immers tegen mijn grootste angst: in de steek gelaten worden. Het masker voorkomt soms dat ik een goede band met iemand krijg (met het bijkomend voordeel dat ik die persoon dan dus ook niet kwijt kan raken) en stel dat ik een goede band met iemand verlies, dan hebben ze niet mij, maar mijn masker verlaten. Win-Win. Maar het masker zit me ook in de weg. Ik wil namelijk een goede relatie met mijn vrouw, mijn familie en mijn vrienden. Ik heb een groot verlangen om betekenisvolle relaties aan te gaan en daarvoor moet ik het vertrouwen in mijn medemens terugvinden en mijn masker wat vaker afzetten. En hoewel dat echt fucking spannend is, lukt mij dat steeds vaker.

Nu is het zo dat ik niet de enige ben die zo’n masker heeft opgezet. Iedereen (dus jij ook) toont zich wel eens anders aan de buitenwereld, dan hoe hij zich van binnen voelt. De één slooft zich uit om door de ander gewaardeerd te worden, terwijl een ander besluit om de wereld alleen tegemoet te gaan (zoals ik). En waar de één zichzelf wegcijfert om voor een ander te zorgen, houdt een ander een lijstje bij om te zorgen dat hij niets te kort komt.

Allemaal maskers die je ooit in je leven hebben geholpen. Die je beschermd hebben. En die nu niet altijd meer helpend zijn.

Dus, waarom mijn overstap voor mij niet opmerkelijk is?

Mijn masker was best handig in mijn deurwaardersbestaan, maar achter mijn masker gaat, zoals ik al zei, een groot verlangen schuil om betekenisvolle relaties aan te gaan. En omdat ik daar steeds beter mee in contact kwam, en ik hier in mijn deurwaardersvak te weinig ruimte voor zag, was mijn overstap een hele logische. Ik weet namelijk zeker dat ik een ander hier iets in te bieden heb.

Inmiddels ben ik zover dat ik weet wat ik doe. Ik weet waarom ik het doe. Ik weet steeds vaker en steeds sneller wanneer ik het doe. En ik weet wat me te doen staat om het niet te doen.

En vanaf nu schrijf ik even in de jij vorm.

Misschien herken jij je ook wel in wat ik net schrijf, of in de megakorte schets van andere mogelijke maskers. Of wellicht weet jij al dat je af en toe iets doet waar je geen baat bij hebt. Misschien zit je op dit moment wel met een burn-out thuis, omdat je datgene blijft doen, dat je altijd doet. Misschien heb je op dit moment wel problemen in je relatie met je vrouw/ouders/kinderen, omdat je altijd op datzelfde punt vast loopt.

Ik help jou om meer inzicht te krijgen in wat je doet. Waarom je dat doet. Wanneer je dat doet. En ik kan je uiteindelijk ook nog laten inzien wat je kan doen om dat te veranderen.

Laatste alinea die volgens de experts ‘not done’ is

Als je dit hebt gelezen, en het sprak je aan, wil je dit bericht dan liken/delen op LinkedIn. Volgens de boekjes van de experts moet ik hier terughoudend in zijn bij een blog, maar laten we wel zijn, ik schrijf niet alleen maar omdat ik graag mijn levensverhaal met anderen wil delen. Ik hoop ook zoveel mogelijk mensen er mee aan te spreken, zodat ze met mij een afspraak maken. Omdat ik er van overtuigd ben dat ik mensen kan helpen om het beste uit zichzelf te halen.

---

Bedankt voor het lezen van mijn blog. Denk je dat ik iets voor je kan doen? Neem dan vooral contact met me op. Het kennismakingsgesprek is altijd kosteloos.

Wat ik doe

Voor bedrijven doe ik individuele coachingstrajecten met medewerkers. Soms om iemand klaar te stomen voor de volgende stap op de carrièreladder. Soms om te voorkomen dat iemand met een burn-out thuis komt te zitten. Daarnaast geef ik samen met mijn collega’s van IKOS hele gave (vaak outdoor) teamtrainingen om teams bij bedrijven beter op elkaar in te laten spelen. Gemiddeld waarderen onze klanten ons daarvoor met een 9,5. En daar ben ik super trots op.

Individueel begeleid ik mannen via mijn eigen praktijk in Deventer. Ik help alle mannen die ergens in vast komen te zitten, of dat zich nu uit in een burn-out, een slechte relatie of een algemeen gevoel van ongeluk. Ik ben ervan overtuigd dat ik je kan helpen.